Heerlijk, weekend. Even geen therapie. Dus we doen rustig aan vandaag. Ink gaat even baantjes trekken in de zee en Mark gaat daarna even snorkelen en naar de krabben kijken. Zeb heeft geen zin om mee te gaan. Daar baalt hij later weer enorm van als Mark thuiskomt en vertelt dat hij een Moreen heeft gezien (een soort slang in zee). Een mooie grijze met stippen…

Raf doet het heel goed. Hij vraagt niet steeds hoe laat de BZT show op tv komt. Wel fijn! Hij gaat met Mark de strandlakens omruilen voor nieuwe. Meneer draagt ze zelf naar de bedjes! Dat is toch een mooi stukje over het strand lopen.

Later wil Ingeborg een soda bestellen, maar onze stranddame is nergens te zien. “Raf doen” en meneer loopt zelf naar de bar om te kijken of hij onze stranddame kan vinden. Uiteindelijk ziet één van de jongens achter de bar Raf. Meneer regelt precies wat we willen hebben. Met een big smile komt hij teruggelopen (en een soda). Zo trots. Dit zijn toch weer de eerste zichtbare stapjes van de therapie.

Als we naar huis gaan doet Raf weer iets wat hij nog niet gedaan heeft. Hij loopt helemaal zelf naar huis, inclusief de 43 traptreden. Hij heeft ook nauwelijks nog moeite met de zee in en uitlopen. Ondanks de niveauverschillen en de stenen die er her en der liggen. Alleen als hij met natte voeten door het zand heeft gelopen moeten we zijn voeten wel even afspoelen. “Kan niet aanzien” zegt onze kanjer anders…draait zijn hoofd weg met zijn handen voor zijn ogen.

Zondagmiddag komen Kurt, Olga met hun zoontje Brian langs. We hebben de afgelopen weken contact met hem in verband met de ziekenhuiscontroles die Zeb heeft in Willemstad. Was heel gezellig en vertrouwt. Leuk gesproken over hun leven hier op Curacao en wat ze hier allemaal met elkaar ondernemen. Aan het einde van de dag komen Lauren en Sandra nog even langs…. grappig, bijna 8.000 km van huis.